Op zondag 30 september staat de eerste Marathon van Zwolle op het programma. Ergens in juli heb ik een trainingsschema in elkaar gedraaid (nou ja, m’n schema van Amsterdam 2011 aangepast aan een recente 10 km tijd) en ben aan het trainen geslagen. Tot nu toe gaat dat vrij aardig. In elk geval mag het een godswonder heten dat ik nog steeds heel ben.
Van de vis naar de friet
Maar om nou te zeggen dat ik al halsreikend uitkijk naar de 42 kilomters van Zwolle: nee, niet echt. Nog niet. Gek genoeg heb ik er veel meer zin in om de 8 Engelse Mijlen van de vis (Urk) naar de friet (Emmeloord) in een zo kort mogelijke tijd af te leggen. Ik heb het over de Fish Potato Run, die drie weken eerder gelopen wordt, op zaterdag 8 september.
Bloederige stompjes teen
Tijdens de 22e editie van de Fish Potato Run wil ik héééééél graag een goed figuur slaan en een aansprekende slakkentijd neerzetten. Vorig jaar vielen de lopers bij bosjes in katzwijm door de warmte. Zelf had ik geen enkele last van oververhitting of uitdroging of jeuk aan m’n zak ofzo en finishte op een nette 7e stek bij de recreanten. Met tot bloedende stompjes geschuurde tenen in te krappe Saucony Kinvara’s, dat dan weer wel.
Dit jaar ligt de lat een stukje hoger voor deze slak. Ik loop alleen nog maar op brede Merrell schoenen waarin mijn tenen alle ruimte hebben, dus met geraspte teentjes zal ik niet over de finish stappen. En daarnaast lijk ik een balans gevonden te hebben tussen looptechniek, snelheid en een zekere mate van ontspanning.
50 minuten-grens
Hopelijk lukt het me om onder de magische slakkengrens van 50 minuten te duiken. Dan moet het over een afstand van 12,8 km wel zo’n 10 seconden per kilometer vlotter gaan dan vorig jaar. 3:55 / km in plaats van 4:05 / km. Uitdaging? Well, I guess so. Maar ook geen onmogelijke opgaaf.
Your comment
Klinkt goed maar hoe kan je vorig jaar nou op te krappe schoenen hebben gelopen? Dat is wel balen. Dit jaar dus alle seinen op groen voor een mooie tijd en gezien de blessurevrije periode van de afgelopen tijd zou dat dus prima kunnen lukken als ik het goed begrijp. Ik ga voor je duimen!
Zit nog even te kijken naar jouw ontwikkeling, maar dat ging wel mooi zo iedere jaar weer wat sneller. Nu duim ik extra mee dat je onder die magische grens duikt. Knap hoor.
Kinvara's waren gewoon te smal voor mijn voeten. Altijd blaren of tot bloedens toe geschuurde tenen. Vooral m'n kleine tenen waren de pineut. Sinds ik alleen nog maar op brede Merrells loop heb ik geen blaren meer of blauwe tenen. Een tempo van 3:55 / km is - gezien m'n 10 km tijd - geen onmogelijke opgaaf. Als ik een beetje een goeie dag heb dan moet het lukken om onder de 50 minuten te duiken. En anders … dikke, vette pech en volgende keer beter. Bedankt voor het duimen!