Eigenlijk zag ik de bui al wel hangen. De Dam tot Dam spierpijn in mijn kuiten trok afgelopen woensdag pas een beetje weg. Da’s niet echt jofel als je een paar dagen later een marathon moet uitlopen.
Op zondagochtend tegen negenen arriveer ik in Zwolle. In het stadion van PEC Zwolle kom ik meteen een aantal bekenden tegen. Da’s leuk. En ik ontmoet Eric Timmer. Die gaat samen met Kees (de Loper) op weg voor een finishtijd tussen 3:10 en 3:15. En ik hobbel met ze mee. In de lounge van het Lumen hotel (ook al gevestigd in het stadion) kleden we ons om. Daar is ook Ronald, die op jacht gaat naar een sub 3.
Om half 11 worden we het stadion uitgejaagd. Ieder op zoek naar zijn of haar eigen uitdaging. Mijn goal is de eerder genoemde 3 uur en 15 minuten. Al heel snel maak ik me zorgen. Mijn kuiten zijn pijnlijk. Een Pitbull heeft zich vastgebeten in elk onderbeen. Da’s te verwachten na 25 kilometer, maar niet als je Zwolle niet eens uit bent. Kwalitatief Uitermate Teleurstellend. Ik volg Kees en Eric, maar echt genieten kan ik helaas niet.
10 km onderweg. Met wind tegen richting Wilsum, in het gezelschap van Eric en Kees. Foto: Bjorn Paree
De laatste restjes van ‘enjoy your run’ verdwijnen als we Zwolle achter ons laten. De dijk langs de IJssel biedt nada beschutting en de wind blaast er lustig op los. Wat nou windkracht 3? Dit is 5 of harder.
Samen met Kees en Eric in een mooi groepje op de Molenbrug over de IJssel (18 km). Foto: Hans Smit – Hanssmit-fotografie.nl
Ergens, zo rond de twintigste kilometer, verlies ik Kees en Eric uit het oog. De Pitbulls daarentegen raak ik niet kwijt. Onophoudelijk happen ze in m’n kuiten. Op de IJsseldijk, terug naar Zwolle, kan ik een tijdje in de berm lopen. Dat is aangenaam.
De Hanzeboog is niet de gevreesde Slakkenkraker. En met nog zes kilometers voor de boeg denk ik zowaar dat ik het ga redden. Een — voor mij übergeile — 3:10 zit er vandaag niet in, maar als ik de boel op het laatste stukje heel weet te houden is 3:15 zeker do-able.
Terug in Zwolle probeer ik nog wat te versnellen, want echt heel erg moe ben ik eerlijk gezegd niet. M’n linker hamstring denkt daar heel anders over, doet bokkig en geschrokken neem ik gas terug. Liever word ik niet op de valreep getasered door een nare spierkramp.
Ik zie Ronald en haas Frank. Die komen me tegemoet. Da’s raar. Dan besef ik dat Ronald’s sub 3 avontuur helaas mislukt is en dat-ie een beetje aan het lol maken is. Pfff, da’s een bummer. Ik gun ‘m zijn finishtijd onder de drie uur!
Een (onbedoeld) boos kijkende Turboslak loopt de laatste marathonmeters over het PEC Zwolle kunstgras.
De laatste kilometers slaag ik erin om mezelf heel te houden. In 3:14:41 klok ik mezelf uit. Da’s net binnen de gestelde marge. Zo’n vijf minuten sneller dan m’n finishtijd in Amsterdam in 2011, dus er is geen reden om te bitchen. Na afloop mag ik ook nog eens genieten van een heerlijke douche in het Lumen hotel – thnx Ronald & Frank.
Samengevat: best ’n moeilijke marathon door extreem zere kuiten. Maar verder prima georganiseerd, veel vriendelijke mensen langs het parcours en ik ben tevreden met 3:14.
De Garmin Forerunner hardloopcijfertjes vind je hier. En hier zijn de MyLaps uitslagen.
Your comment
Wat gebeurde er rond de 20km? Ik pakte water bij de drankpost, verloor contact met de groep en slaagde er niet meer in om terug te komen. Bleef hangen om 100m tot 25km. Op 26km haalde ik Kees in. Op 30km kreeg ik buikklachten, op 31km werd in ingehaald door de 3.15 pacer, waarna Kees mij kort voor 32km ook inhaalde. Midden op de Hanzeboog heb ik de strijd opgegeven. Ik liep toen 100m achter Kees. De rest is geschiedenis ;)Keurig gelopen Hans!Tempo goed vastgehouden!
Thnx voor de update Eric. Ik ben weer helemaal bij. Klote dat je onderweg last kreeg van een buikspiertje. Volgens mij las ik in de Twitter TL dat het gelukkig inmiddels weer beter met je gaat. We krijgen in de toekomst hopelijk nog eens de kans om een gezamenlijke marathonuitdaging aan te gaan.
Zere kuiten of niet, je hebt je als enige aan de afspraak gehouden. Wat een bloedmooie tijd man. Die staat! Vond het prachtig om onderdeel van dit kunstje te zijn. Jammer dat we het niet met zijn drieën af konden maken, maar het loopt zoals het loopt. Die "snelle" komt nog wel een keer.
Thnx Kees. Wat je zegt, in de toekomst krijgen we hopelijk nog eens de kans op een "snelle". M'n marathon voor volgend jaar heb ik inmiddels al gekozen en vastgelegd: Rotterdam. Met de geijkte prestatielopen (de Asselronde tijdens de Midwintermarathon + de 32 van Kampen) in de aanloop ernaar toe.