Vandaag staat de halve marathon tijdens de Amsterdam Marathon op het program. Een verslag van een sportief dagje uit.
Zonder vertraging naar Amsterdam
De reis met het openbaar vervoer naar Amsterdam verloopt bijzonder smooth. De vrees voor N-essige vertragingen en omleidingen blijkt ongegrond. Om een uur of twaalf stappen buurman Gerard en ik uit de metro aan de Amsterdamseweg. Op een steenworp van de Sporthallen Zuid, het sportcomplex waar we onze startnummers kunnen ophalen.
Soepeltjes
Alles is gewoon goed georganiseerd. Het ophalen van m’n startnummer verloopt soepeltjes. Er is voldoende gelegenheid om te kleden. We kijken wat rond bij de stands waar alle grote hardloopmerken hun bling bling hardloopspullen aanprijzen. Er zijn nog shirts van het evenement te koop. Het is een mooi ding van goede kwaliteit dus koop ik er eentje. Om kwart over één gaan we op zoek naar de startvakken.
Cavia’s op de Stadionweg
Op de Stadionweg neem ik afscheid van Gerard. Hij start in een ander vak dan ik. Zelf begin ik in vak blauw. Da’s het tweede vak, met een verwachte finishtijd tussen 1 uur 40 en 1 uur 45 minuten — toen ik me inschreef was ik niet al te ambiteus. In het eerste vak loopt het merendeel van de mensen opwarmrondjes. Da’s een idioot gezicht. Het zijn net cavia’s in zo’n tredmolen. In ons vak staat iedereen gewoon wat te staan en te wachten totdat het tijd is voor de start.
Startschot
Even na tweeën. Startschot. Ik start de playlist van mijn iPod. Na een paar minuten passeer ik de startlijn. Er is meer ruimte op het parcours dan verwacht. Het overigens blijft wel uitkijken dat je in een onbewaakt moment niet crasht tegen een verkeersheuvel of je enkel verzwikt in een tramspoor.
Zwaan-kleef-aan
Lopen gaat vlotjes. Ik had verwacht dat ik last zou hebben van zere pootjes. Ik heb veel gerend deze maand en af en toe voel ik m’n kuiten behoorlijk.
Maar nee. Geen centje pijn vandaag. Als ik op mijn Garmin Forerunner kijk heb ik er — voor mijn doen — toch een behoorlijk tempo in. Mijn tactiek? Ik zoek een loper uit die een pittig tempo loopt en probeer in z’n kielzog te blijven. Als dat goed gaat en ik bovendien wat asem over heb maak ik een sprongetje. Ik versnel en speel zwaan-kleef-aan bij een volgend “slachtoffer”.
Meiden op de uitkijk
Op de Stadhouderskade staan mijn meiden op de uitkijk. Die combineren het stalken van BN’ers in de P.C. Hooftstraat met morele ondersteuning van Turboslak. Ik zie hen eerder dan zij mij in de gaten krijgen. Met die wetenschap in het achterhoofd is het een waar Godswonder dat de actiefoto die mijn wederhelft van me maakt (zie bovenaan dit stukje tekst) van redelijke kwaliteit is.
Behalve de Rochat cheerleaders uit Emmeloord zie ik overigens geen enkel bekend gezicht langs het parcours. Eerlijk gezegd had ik half om half verwacht een collega tegen te komen.
De laatste loodjes
De laatste kilometers krijg ik het aardig voor mijn kiezen, maar desondanks probeer ik het tempo erin te houden. Een slak zonder turbo is té zielig om aan te zien. In het Vondelpark is het behoorlijk druk met toeschouwers. Dat scheelt. Vreemde ogen dwingen.
Aangekomen in het Olympisch Stadion ben ik even teleurgesteld. 1 uur en 34 minuten. Maar da’s bruto. Netto deed ik er net ietsje langer dan 1 uur en 32 minuten over.
In een vlotte tijd finishen heeft zo z’n voordelen. Je kan nog onder de douche stappen zonder twintig minuten op je beurt te hoeven wachten. Om vervolgens onder een ijskoud pisstraaltje water te moeten staan.
Tevreden naar huis
Opgepoetst en met een brok goeie muziek op m’n iPod wacht ik op Gerard. Die heeft de halve marathon in 1 uur 51 gelopen. Da’s een behoorlijke verbetering ten opzichte van z’n vorige halve marathon. Dus is ook hij een tevreden man.
We hebben goed ons best gedaan en hebben wel wat lekkers verdiend. Op Station Amsterdam Sloterdijk sluit ik mezelf intraveneus aan op een halve liter bier. Hey, dat druppelt er pijlsnel in. Met ook nog een bezoek aan de Burger King achter de kiezen, hebben we het ga-toch-eens-hardlopen-dat-is-hartstikke-gezond gevoel alweer grotendeels teniet gedaan.
Wat kan mij het boeien! Plezier hebben we vandaag meer dan voldoende gehad. Op naar de volgende turboslakkenuitdaging …
Mijn Mizuno 21,1 km in cijfers
Naam: Hans Rochat
Woonplaats: Emmeloord
Land: NED
Afstand: Halve marathon
Categorie: Mrecr
Totaal plaats: 505 / 9011
Categorie plaats: 481
Snelheid: 13,740 km/uur
Bruto tijd: 1:34:26
Netto tijd: 1:32:08
En in een plaatje …
Your comment