28 zware kilometers

Vrouw en kinderen zijn de deur uit. Die staan in familiepark de Efteling in een lange rij te wachten voor een ritje met de Python. Ik heb het rijk alleen. Aan het einde van de ochtend ben ik het webwerken zat en besluit tot een lange duurloop.

Mentale kastijding
Het parcours is een mentale kastijding. Voornamelijk lange rechte stukken fietspad. Er komt geen eind aan. Door de herfstvakantie kan ik zelfs niet rekenen op drie rijen dik fietsende scholieren die voor enige irritatie en afleiding zorgen.

Hazen met machetes
Bij het AZC in Luttelgeest tref ik de gebruikelijke Afrikanen aan. Zoals altijd vraag ik me af waarom ik die nooit zie hardlopen. Ik bedoel, de hardloopwedstrijden worden vaak gedomineerd door donkere mensen. Hier zie ik ze alleen op de bus wachten of per fiets naar Emmeloord freewheelen. Ach, weet ik ook veel. Misschien hebben die jongens in hun land van herkomst al een leven aan hardlopen achter de rug. Als ze achterna gezeten werden door de hazen-met-machetes van een rivaliserende bevolkingsgroep.

Kuinderbos
De fietspaden zijn geestdodend. Bij het Kuinderbos maak ik een uitstapje door het bos zelf. De paden op, de lanen in zal ik maar zeggen. Het zijn maar een paar kilometers door het bos, maar het is een welkome afwisseling. Toen ik pas in Emmeloord woonde ging ik soms ook in het Kuinderbos hardlopen. Alleen reed ik er dan wel met de auto naartoe. Lamme tak die ik was.

Mopperende kuiten
De terugweg naar Emmeloord valt ouderwets zwaar. Mijn slakkenlijf piept en kraakt. Vooral mijn kuiten geven mopperend te kennen dat ze best wat respectvoller behandeld mogen worden. Na zo’n twee uur en twintig minuten en 28 kilometer rennen hou ik het voor gezien. Mijn kuiten slaken een zucht van verlichting. Het zal nog wel even duren voor we weer vrienden zijn, mijn kuiten en ik.

Onder de 65 kg
Niet dat ik tegenwoordig nog vaak op de weegschaal sta, maar af en toe check ik of mijn trainingsarbeid opweegt tegen mijn bierconsumptie. Daar hoef ik me geen zorgen om te maken. Voor het eerst sinds slakkenheugenis blijft de wijzer van de weegschaal zelfs onder de 65 kilogram steken. Op 64,3 kg om precies te zijn. Tijd voor een biertje en een patatje met dubbel mayonaise!

Your comment